سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

44 سال پیشرفت ایران بدون حمایت اکثریت مردم!

حمیدرضا جلایی‌پور، از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب به تازگی در یادداشتی که اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرده است، پیرامون وضعیت سیاسی کشور نوشت: فعلا نشانه‌ای برای تغییر وضعیت نیست و چشم‌انداز آینده نگران‌کننده است، زیرا ممکن است اوضاع بد معیشتی فعلی بحرانی‌تر شود، خیزش‌های اعتراضی مدنی به «شورشی» تبدیل شود، غرب به بهانه هسته‌ای و اوکراین بر تحریم‌های ایران بیفزاید. در چنین وضعیت بدی یک عامل مثبت داریم که برای عبور ایران از وضعیت بحرانی کشور باید قدر آن را بدانیم و آن‌هم وسیع شدن بخش میانی، عاقل و میانه‌رو جامعه است.

او سپس درباره این "بخش میانی" می‌افزاید: یک طرف بلوک قدرت با پانزده درصد هوادار است- نه چهارتا درباری پا به فرار. در نقطه مقابل سرنگونی‌طلبان فاقد سرمایه اخلاقی و اجتماعی هستند. (در واقع سرنگونی‌طلبان از دو نیروی سلطنت‌طلبان پرخاشگر و مجاهدین- کومله مسلح و مخوف تشکیل شده‌اند که به محمدرضا عالی‌پیام تحول‌طلب -یا هالوی طنزپرداز- هم رحم نمی‌کنند و حتی به او مکررا به صورت نمادین تجاوز می‌کنند). در مقابل اینکه بخش میانه جامعه فراگیر شده است، این نیروی عاقل و محتاط در درون حکومت، در درون سپاهیان، اصولگرایان، اعتدالیون، اصلاح‌طلبان، تحول‌طلبان، مستقلین و جمهوری‌خواهان وجود دارد.

جلایی‌پور در خاتمه نیز می‌نویسد: این نیروی میانه اجازه هر تندروی را به تندروهای حکومتی و به سرنگونی‌طلبان آشوب‌طلب نمی‌دهد و از آنجا که حکومت برای بقایش نیازمند تامین خدمات زیربنایی برای مردم است، وضع موجود را نمی‌تواند برای مدت طولانی ادامه دهد و دیر یا زود داروی تلخ درمان میانه‌روها را در تغییر سیاست‌ها باید بچشد. «محاصره مدنی نانوشته» میانه‌ها در برابر سیاست‌های تندروها ادامه خواهد داشت و احتمال نتیجه دادن آن بیش از احتمال وقوع انقلاب در جامعه متکثر ایران است. مهم این است که تا تغییر سیاست‌های غلط راهبردی حکومت، نیروی‌های میانه جامعه دنبال کنشگری انتحاری نباشند. منظور از کنشگری انتحاری اتخاذ مواضع انقلابی و به استقبال وضعیت بی‌دولتی رفتن است. ضمنا توصیه به عدم کنشگری انتحاری به خاطر جبونی و ترس کنشگران نیست، بلکه در نتیجه توجه به موقعیت جامعه سیاسی ایران است. گفته شد قانون اساسی مطلوب هم در شرایط بی‌ثباتی و انقلابی به دست نمی‌آید. جان کلام اینکه در این شرایط بحران‌زده، نیروی وسیع میانه در ایران نقطه امید تغییرات ایران‌ساز است. [1]

*بایستی نظرات مختلف سیاسی را شنید و از باب اقتراح، پیرامون آنها به بحث نشست تا ذهن جامعه روشن شود.

به زعم ما نظر آقای جلایی‌پور که پیش از این و در اظهار نظری منتسب به مرحوم هاشمی نیز آنرا شنیده‌ایم، صحیح نیست. صحیح نیست از این رو که یک حکومت هرگز نمی‌تواند صرفا با پشتیبانی یک اقلیت 15 درصدی هوادار بر جای بماند و لو فُرض که بر جای هم بماند اما هرگز توانایی پیشرفت، هماوردی با دشمنان بزرگ و قوی شدن را ندارد.

پس اگر نظام جمهوری اسلامی در مقابل انواع جنگ‌های مستقیم و نیابتی بر جای مانده، در مقابل تحریم‌ها فلج نشده، بصورت میانگین هر سال یک انتخابات برگزار کرده، از فتنه‌ها سر به سلامت گذشته و به اذعان دوست و دشمن قوی‌تر شده و منافع خود را در تمام نقاط جهان تضمین می‌کند؛ این امر به دلیل حمایت اکثریت مردم ایران از نظام اسلامی است نه به دلیل حمایت یک اقلیت 15 درصدی!

اظهار جلایی‌پور مبنی بر اینکه حاکمیت برای بقا مجبور است خدمات زیربنایی به مردم بدهد نیز کلمه حقی است که از آن اراده باطل شده است.

اساسا یکی از مفاد فلسفی تشکیل حکومت همین ارائه خدمات به مردم است. لکن در تعریف فلسفی جمهور و قرارداد اجتماعی، مردم هم باید در قبال دریافت این خدمات حامی حکومت باشند تا کشور پیشرفت کند. نه اینکه در فضای فرض شده از سوی جلایی‌پور؛ کسانی به اسم مردم باشند که خدمات بگیرند اما مدعی حکومت شوند و بگویند حکومت باید خرقه‌ی خواسته‌های ولو غیر منطقی ما را به تن کند!

***

روایت علامه جوادی‌آملی از اولین گروهی که در مقابل دشمن صف تشکیل داد

علامه جوادی‌آملی، از مراجع عظام تقلید و مفسّر برجسته قرآن کریم اخیراً طی سخنانی در جمع شماری از اساتید عالی حوزه علمیه، فتح خرمشهر را محصول فعالیت طلاب و فضلای حوزه علمیه عنوان کرد و کشور و انقلاب را مدیون حوزه علمیه دانست.

به گزارش رسا، وی همچنین تصریح کرد: خیلی از طلبه‌ها رفتند و شهید شدند؛ آنها یا پای منبر عالمی بودند یا در نماز جماعت عالمی شرکت می‌کردند؛ بالاخره مسجد و حوزه علمیه و طرح کرامت و مدرس بود که این جنگ 8 ساله را خوب اداره کرد.

آیت‌ا... جوادی‌آملی ادامه داد: بیگانه بداند وآشنا هم آشناتر بشود که این نظام در کنار سفره حوزه تربیت شد. این نظام در کنار سفره پر برکت اهل بیت علیهم السلام ماند که امیدواریم حق شناس باشند و حق شناسی کنند؛ احدی به خود اجازه ندهد که به حرم امن عمامه کسی، لباس روحانی کسی اهانت کند. این ها کسانی هستند که جانشینان ائمه علیهم السلام و پاسداران دین هستند. کسانی هستند که در روز خطر، حافظان دین هستند. گروه اولی که صف قتال را تشکیل داد، همین علما و همین حوزه ها بودند.

این مفسّر برجسته قرآن کریم همچنین گفت: وقتی بررسی می کنید، آمار شهدای روحانیت را نسبت به رقم و عدد صنفشان، از همه بیشترند و از همه فروغشان بیشتر، بنابراین نظام و ایران و کشور، مدیون حوزه است؛ منتهی آنها –برای خدا- کار کردند و اجرشان را هم از ذات اقدس الهی می‌گیرند.[2]

*به نظر می‌رسد که در حیطه ایثارگری‌های روحانیت برای ایران و تبیین نقش روحانیت در حفظ امنیت و استقلال مردم ایران به کار تبیینی بیشتری نیاز است.

زیرا در نگاه تمدن‌سازانه ضروریست که همه نسل‌های امروز و فردای کشور با این مجاهدت‌ها آشنا شوند و سرچشمه فیضان انقلاب اسلامی و عقلانیت در ایران را بیشتر بشناسند.

بدیهیست که در پرتو همین تبیین نیز شاهد ترویج تفکرات و رفتارهای جاهلانه نخواهیم بود.

***

اعتراف تلخ یک نماینده مجلس

حجت الاسلام محمدتقی نقدعلی، ‌ نماینده مردم خمینی‌شهر در مجلس طی تذکری در جلسه علنی روز سه‌شنبه گذشته مجلس گفته است: مجلس قانون جهش تولید مسکن را مصوب کرد و براساس ماده ۱۰ این قانون، اماکن مازاد دستگاه‌های اداری و ارگان‌های نظامی و دانشگاهی باید در اختیار وزارت راه و شهرسازی برای ساخت مسکن قرار گیرد اما این‌که یک قانون مصوب می‌شود اما رده‌های اجرایی آن را بر زمین می‌گذارند قابل قبول نیست.

به گزارش ایسنا، او همچنین تصریح می‌کند:

"قانونی که اکنون برای اجاره‌بها در مجلس شورای اسلامی در حال تصویب است، می‌تواند مانند قانون جهش تولید مسکن در بازار تاثیرگذار باشد اما به شرطی که اجرایی شود."[3]

*اعتراف تلخ این نماینده مجلس آنجاست که بر نبود کار اجرایی و نیز الزام شرط اجرا برای لمس مصوبات خوب مجلس تأکید می‌کند.

پر واضح آنکه حتی اگر یک مجلس انقلابی هم به میدان بیاید و سخت‌ترین و بهترین قوانین را تصویب کند اما این دولت است که بعنوان حاکم اصلی امورات کشور باید قوانین را اجرا کند زیرا مجلس قانونا هیچ نقشی در اجرائیات کشور ندارد.

و ضریب کارآمدی یا ناکارآمدی همان دولت است که موجب می‌شود مردم احساس کنند در بستر قوانین، تماشاگر کارآمدی هستند یا نمایش کارآمدی!؟

اعتراف حجت‌الاسلام نقدعلی مبنی بر "به شرط اجرایی شدن"! همان حلقه مفقوده‌ای است که در قبال وجود مصوبات و نبود اجرائیات بایستی بیشتر درباره آن با مردم صحبت کرد.

مجلس یازدهم طی 3 سال گذشته قوانین مطلوب و تأثیرگذاری را تصویب کرده است که بسیاری از آنها در مقابل دیوار بلند "نبود اجرائیات" معطل مانده یا ضعیف اجرا شده‌اند.

***

1_ https://www.etemadonline.com/tiny/news-615162

2_ rasanews.ir/0035DL

3_ isna.ir/xdNXyM